Fort Sabina
Het is weer zover, de aanvang van de dag dat we dit jaar de laatste rit kunnen gaan rijden met onze vrienden in Nederland. De klok schreeuwt 07,40 .H. en ik geeuw nog harder ! Op de koop toe , niks dan water voorspeld vandaag 23 September en ( ruk ) winden tot 100 km / h. ! ( toch nog iets om naar uit te kijken ) Maar goed : vrouw lief al heel de week migraine aanvallen en zoon Mathias ziet het ook niet zitten ; dus dan maar alleen op manoeuvre. 140 km. voor de boeg in de pletsende , gietende regen. Ja t’is geheel gratis aangeboden ik weet het , t’is ook goed voor de porei . . . maar ik heb géne porei !!! Genoeg gezanik over dat Belgisch weer dat ook nog de grens blijkt over te hebben gestoken , want aangekomen aan Brasserie “ The Lodge “ ( toen ik het gevonden had tenminste ) op de Rozenvendreef ( geen rozen te bespeuren mijlen ver ) in Roosendaal . Bleek hier van dat zelfde gezegend weer aanwezig . . . ( als ik ooit te weten kom wie dat weer besteld heeft aan een gunstprijs …).
Nadat iedereen z’n koffie naar binnen had geslurpt , en z’n gebakje had naar binnen gelepeld . Vertrokken we met z’n 23 bolides met ruitenwissers op turbo kracht ingesteld naar landelijke wegen . En ja het moet worden neergeschreven Bart & Tanny hadden ook deze keer weer alle verwachtingen op een mooie , rustgevende rit waar gemaakt . Je wordt toch altijd weer een beetje ‘ zen ‘ bij het aanschouwen van zoveel plaatselijk moois ; als je alleen met je brommende V8 als gezelschap gezamenlijk tourt door het toch wel lieflijke Nederland . Hier ontbreekt enkel nog de zon en een “ La Trappe “ ( of 2 ) . Onze ( bij vertrek toch ) propere Caddys laten we nu achter in de modder rond Fort Sabina , en we betreden gewapend met een vredevolle paraplu ( alhoewel ) in plaats van een geweer met bajonet ; het 12 hectare grote Fort domein uit 1881. Het Fort ligt in de Zuiderwaterlinie , maar ik denk dat het water van alle windstreken komt vandaag. Hier werd destijds met dit ingenieus verdedigingsstelsel ( goed scrabble woord ) het land onder water gezet ; om de vijand op afstand te houden . Zouden ze opnieuw zijn begonnen , ik voel de behoefte om laarzen ( botten ) aan te trekken ! Verdoeme Napoleon zijde weer opnieuw bezig …
We zetten ons doorweekt neer in de verwarmde gezellige catacomben , waar eens verkleumde soldaten elkaars warmte opzochten in deze kazerne … We bestellen een fort bier in de “ klets majoor “, keuze uit “ grof geschut “ , “ soldaat , soldaat “ ne “ weizen “ of ja … diene vierde kon ik niet meer uitkrijgen hé . Ik at lekkere tomaten groenten soep letterlijk uit een geopend blik ( of wat dacht ge .. met een rietje … dat bestond niet in 1800 zunne ) anderen aten een soldaten kogel of een ; jazeker : een tweeling kroket . Niets bleef onaangeroerd en de kat kon met honger terug naar huis ; want alles werd opgegeten . Paraplus werden weer geladen voor de strijd met het water , terug naar de parking waar weer een andere uitdaging ons wacht . Ja één tegenslag komt nooit alleen op bezoek . Pauls ’59 heeft vooraan een platte tube , goed voor de wegligging ; maar slecht voor de velg .
Nadat ons nieuw lid Dré de accordionist zijn geheim wapen gepresenteerd heeft , lijkt de band weer wat meer gespannen door het leven te kunnen gaan. De bui lijkt voorbij te marcheren en wij vertrekken weer wat beter gemutst … Richting Tonnekreek , Oudenbosch en Bosschenhoofd met als einddoel vliegveld Seppe . In” de cockpit “ worden we verwend met een lekker voorgerecht en ander lekkers . Met weemoed in het hart sluiten we deze toch wel fijne dag en en een tof club seizoen van 2018 af. Maar niet zonder Bart & Tanny hartelijk te danken voor deze geweldige rit , die we zeker nog ééns moeten overdoen in het badende zonlicht op ons bolleke en met de paraplu enkel in de kofferbak . Wij als bestuur kijken hopelijk samen met U uit naar beter weer en de algemene ledenvergadering op 25 November. Kuis uw loop en uwe Cadillac en graag tot dan .
Stormfuselier Korporaal op rust.
André.
