Highway 13
Beste vrienden,
Voor een keer een ritverslag vanuit een onverwachte hoek. Voor een keer geschreven door een 'Cadilleek', een gelegenheidspassagier en goedlachse vriend van de organisatie.
Proloog: In putje zomer 2017 mochten wij op 20 augustus passief deelnemen aan de 'Highway 13' rit, georganiseerd door het olijke duo Piroska en Patrick. Een rit door de Vlaamse én Nederlandse Kempen, door menig bebouwde kom en groene zone. Hier volgt een kort relaas van onze avonturen. Rond half negen werden wij verwacht te Kasterlee, horecahart van onze Vlaamse Kempen. Hier werd onze witte koets van stal gehaald, reeds zorgvuldig gepoetst en gesimiliiseerd, waarna wij ons vanuit achterbankperspectief begaven richting Geel, start van onze mooie rit.
Hoofdstuk 1: Highway 13, Geel Aangekomen bij het (ooit erg rauwe) baancafe, Highway 13, werden koffiekoeken en croissants uitgeladen, waarna de deelnemers, na verschillende ritjes rond de plaatselijke rotonde, stelselmatig het startpunt wisten te vinden. Voor de uitbaters van dit tot de verbeelding sprekende ruwe-bolster-café was een ritbord voorzien met het volgnummer 13. Zichtbaar tevreden met deze geste werd ons medegedeeld dat het bord zeker een plaatsje zou krijgen in de zaak. Toen we volledig waren en na ons ervan vergewist te hebben dat we veel 'chance' hadden met het weer, werd de Cadillac-colonne in gang getrapt en begaven wij ons voor een rit van ruwweg 40 km richting onze Noorderburen. We flanneerden door menig Vlaamse dorpkern over lange rechte stukken baan, met de neus richting het Noorden en de vleugels richting Zuiden. Na onze vele omzwervingen en onder toezicht van een zachte zon die af en toe weggeduwd werd door een verdwaalde wolk en tien bijbehorende druppels, kwamen we aan bij onze tweede stop.
Hoofdstuk 2: Hotel-Restaurant De Kempen, Reusel Langzaamaan werd de omgeving rond dit mooie pand ingenomen door Americana. Langs beide zijden hielden tientallen Cadillacs halt, dit tot het zichtbare plezier van menig fietstoerist. De zaak was goed gevuld en het eten was lekker. Keuzes moesten gemaakt worden tussen vis of vlees en dame blanche of panna cotta. Visgewijs kregen we gegratineerde scholfilet, de vleestegenhanger was varkenshaasje met béarnaise- of champignonsaus. Geruggesteund door frietjes en kroketjes, kregen we een erg lekkere maaltijd voorgeschoteld die visueel ook op bijval kon rekenen. Hierna volgde nog een stevig dessert, zodat iedereen zeker voldoende opgeladen was voor de tweede helft van de rit.
Zodoende zetten wij onze tocht verder, de natuur in. Dit onderdeel van de rit liet de bewoonde wereld even achterwege en hier werd resoluut voor de groene kaart gekozen. Bomen en weilanden sierden het landschap voor ons en in de spiegels zagen wij diezelfde groene omgeving gevuld met een omvangrijke bonte stoet van Cadillacs. Voor we het goed en wel beseften bevonden wij ons op de ring rond Turnhout, geboortestad van onze organisatoren. Hier en daar geplaagd door een opeenvolging van verkeerslichten van de rode variant, vonden wij gezwind onze weg richting Kasterlee, langs een intussen wereldberoemde zwarte Smart, tot aan onze volgende stop en tegelijkertijd ook het einde van deze rit.
Hoofdstuk 3: Café De Congé, Camping Houtum, Kasterlee Hier werden wij ontvangen door twee gezellige kortgebroekte alternatievelingen en door drank, broodjes en hete soep. Dit was het moment voor een gezellige babbel, een koffie, een pint en nog een en nog een en... Een gezellige rit werd gezellig afgesloten op het terras en ik kan besluiten dat wij ons opnieuw zeer welkom voelden in deze club, waar auto's zeker aanwezig zijn, maar waar het toch vaak gewoon om de mensen draait... en om lekker eten, dat natuurlijk ook.
Bedankt en zeker tot een volgende keer, Bavo
