Zeehonden Tour
Hup leden hup . . . met z’n 14 chauffeurs en bijzitters op weg naar de provincie Zuid-Holland namelijk “ Stellendam “. Het zit deze morgen echter niet echt mee op deze 1 ste seizoensrit van onze Cadillac club. Bart zijne Caddy startte niet en Marc & mijne blauwe afgekeurd op de 2 jaarlijkse keuring … T’s wat met die overdreven oldtimer keuringen tegenwoordig. Dus 11 Caddy’s en 3 privé vervuilers. ( of was het andersom ? ) Vaart er die afgelopen week toch een boot tegen de ophaalbrug zeker vlak aan ons startpunt bij het restaurant “ ZOET & ZOUT “. Het werd dus zoek & fout want de brug was stuk !
We moesten ieder omrijden tot het volgend 0-punt, wederkeren en dan de juiste afrit nemen om daar te geraken. Het was dat of geen koffie met heerlijk appelgebak met slagroom, ja daar doen we het voor hé ! Peter en Tanja bijten niet alleen gretig in die appeltaart, maar ook in de spits van dit clubjaar.
Alle begin is moeilijk zeker, maar een kleine groep is toch des te gezelliger .. niet dan ? We genieten van hun Zeeland, de zee en al die rustieke wegen langs het water, de schapen. In Serooskerke houden we onze lunch bijeenkomst en daarna snuiven we onze neusgaten met volle teugen vol in de hoop wat van die helende zeelucht straks ook nog te kunnen meenemen naar België. We zijn persoonlijk verliefd op deze streek, en komen er al meer dan 10 jaar op vakantie. Deze keer zonder fiets en helaas ook zonder Cadillac. Onze mooie landelijke rit eindigt weer waar we startte en bij hun gebuur gaan we op visite.
A-SEAL ( klinkt als asiel ) is een zeehondencréche voor de opvang van verzwakte, zieke zeehonden uit een gebied van IJmuiden tot Cadzand. Hier leven meer dan 1.000 soortgenoten. Je hebt 2 grote soorten: de gewone zeehond & de grijze ( heeft niks met leeftijd te maken hoor ). Eerst gaan ze na controle en 1 ste lijn verzorging in quarantaine en dan in aparte met ligplatform voorziene water badjes. Gevoed tot ze weer versterkt en aan hun minimum gewenst lichaam gewicht zijn gekomen. Voornamelijk komen hier puppy’s terecht. Daarna kunnen ze zelf weer op visjacht in het ruime sop. Onze gids is een wandelende encyclopedie precies, geboeid luisteren we naar zijn zeehonden verhalen en kennis. Hij wordt dan ook bestookt met talloze interessante vragen, zoals : hoeveel kg. vis eet dat beestje op per dag ? Ja nu, dat hangt af v/d leeftijd van deze zwemkampioen en welk soort vis hij verorbert. Hoe vetter de vis hoe prettiger, hoe zou je zelf zijn ? Al bij al een leerrijke dag dus bij deze toch wel broodnodige opvang van deze zoogdieren of ook robben genoemd .
Hoogtijd om zelf wat vis te gaan degusteren vinden we. Onze verwachtingen worden dan ook prima overtroffen bij restaurant “ ZOET & ZOUT “, zou Peter misschien ook een ( april ) vis kenner zijn in deze contreien ? Na ons 3 gangen festijn en voldoende te hebben bijgepraat, nemen we afscheid van onze Nederlandse zeerotten en elkaar en bedanken we voor weer een mooi Zeelands uitje. Tot de volgende en nu nog een 180 km. naar huisje wel te vree … Het regent nu hier ook Nederlandse “ouwe wijven”, wist niet dat ze dat hier ook kende . . . Zo zie je maar , we verschillen niet veel.
Uw verslaggever
Dré.
